Τη η Θαυματουργός Εικών της Θεοτόκου προέρχεται εκ χωρίου Σκουπιών Προκονήσου Προποντίδος, σήμερον ευρίσκεται εις τα Νέα Ρόδα Χαλκιδικής.
Εορτάζει εις τας 23 Αυγούστου.
Το ιστορικόν της Θαυματουργού εικόνος
Κατά την παράδοσιν και η εν λόγω εικών ανάγεται εις τον Ευαγγελιστήν Λουκάν. Εις το όπισθεν μέρος της εικόνος είναι ζωγραφισμένη η Σταύρωσις του Κυρίου με κηρομαστίχη.
Όταν κατά παραχώρησιν Θεού, έλαβε χώραν η Μικρασιατική καταστροφή, τότε και οι κάτοικοι των Σκουπιών έφεραν μαζί των, ως θησαυρόν πολύτιμον και ιερόν κειμήλιον την θαυματουργόν εικόνα της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου,τής προστάτιδος των χριστιανών.
Τον Αύγουστον του 1922 από το χωριό Σκουπιά μέχρι το πλοίο (Πασά-λιμάνι) την εικόνα της Παναγίας μετέφερε η δεκαεξαέτις τότε Βασιλεία Τσακάλου (Χατζή-Γεωργίου).
Μεταβαίνουσα κάθε μέρα προς προσκύνησι, θεώρησε ιερόν καθήκον της την μεταφοράν της θαυματουργού εικόνος.Είτα μετεφέρθη η αγία εικών με το ιστιοφόρον «Άγιος Νικόλαος»,πλοιαρχούντων των Κωνσταντίνου Τσακάλου και Κυριάκου Πριακωνά, κατοίκων Σκουπιών,εις Μούδρον Λήμνου, όπου και εγένετο προσωρινή εγκατάστασις των κατοίκων.
Εις Μούδρον παρεδόθη η εικών εις την Εκκλησιαστικήν Επιτροπήν του Ιερού Ναού «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου»καί παρέμεινεν μέχρι τέλους του Σεπτεμβρίου 1933.
Αρχάς όμως Οκτωβρίου του ιδίου έτους και με τας ενεργείας των εκ των Νέων Ρόδων, Αμμουλιανής και Ουρανουπόλεως Χαλκιδικής εγκατεστημένων Σκουπιωτών παρελήφθη εκ Μούδρου η θαυματουργός εικών και όλα τα εκκλησιαστικά είδη, παρά του πλοιάρχου Κυριάκου Ιωακείμ Πριακωνά,διά του πλοίου του «Άγιος Γεώργιος», και τα παρέδωσε εις την Εκκλησιαστικήν Επιτροπήν Νέων Ρόδων.
Τούτο εμφαίνεται και από την επίσημον απόδειξιν παραλαβής της 9ης Οκτωβρίου 1933.
~ Ένας Βέλγος ζωγράφος είδε την εικόνα της Παναγίας εις τον ύπνον του και τον εντυπωσίασε τόσο πολύ, ώστε απεφάσισε να έλθη στην Ελλάδα για να ψάξη και εύρη αυτήν την εικόνα της Παναγίας και να την ζωγραφίση.
Πράγματι ήλθε στην Ελλάδα και επεσκέπτετο πολλούς ιερούς Ναούς προσπαθώντας να εύρη την εικόνα της Παναγίας που είχε εντυπωθή εις την μνήμη του, αλλά δεν την βρήκε. Κατόπιν επήγε εις τα Ιεροσόλυμα. Επισκέφθηκε και εκεί πολλές Εκκλησίες και Μοναστήρια, δεν βρήκε όμως αυτό που έψαχνε. Από τα Ιεροσόλυμα πήρε ένα μεγάλο κερί σε πάχος και ήλθε πάλι στην Ελλάδα, με σκοπό να επισκεφθή το Άγιον Όρος. Ενώ πήγαινε για το Άγιον Όρος πέρασε υποχρεωτικά από τα Νέα Ρόδα.
Εκεί σταμάτησε και ζήτησε να ιδή την Εκκλησία του χωρίου. Μόλις μπήκε στο Ναό και αντίκρυσε την εικόνα της Παναγίας της Σκουπιωτίσσης έμεινε εκστατικός. Αμέσως κατάλαβε ότι βρήκε την εικόνα που ζητούσε. Την προσκύνησε με ευλάβεια, την φωτογράφησε και διηγήθηκε όλη την ιστορία αυτή. Μετά επήγε στην Αθήνα και έφερε στα Νέα Ρόδα ένα κανδήλι ολόχρυσο με χονδρές χρυσές αλυσίδες περίπου ένα κιλό.Το πήρε όπως μας είπε 150.000 δραχμές. Το κρέμασε μόνος του στην εικόνα της Παναγίας.
Κατά την αναχώρησί του εμποδίσθηκε και τότε θυμήθηκε το κερί (τό τάμα), που είχε αγοράσει διά την Παναγία, επήγε ξανά στην Αθήνα και το έφερε στην Παναγία.Έκανε παράκλησι, προσκύνησε την εικόνα, ευχαρίστησε τον Θεό και την Παναγία και ανεχώρησε για την πατρίδα του.
Η Παναγία σώζει την Μαίρη Σαββίδου
[Διήγησις Ιωάννου Δελήμπαση, Διδασκάλου 1956]
Ο σύζυγος της Ελληνοαμερικανίδος Μαίρης, Νικόλαος Σαββίδης εδώρισε αρκετάς χιλιάδας δολλάρια εις τα Σήμαντρα Χαλκιδικής,δι ανέγερσιν Ιεροΰ Ναού και την επέκτασιν του Δημοτικού Σχολείου.Το 1956 γίναμε φίλοι. Διετύπωσε δέ, ο σύζυγος, την επιθυμίαν να επισκεφθή το Άγιον Όρος,διότι είχε έντονον και βαθύ το θρησκευτικόν συναίσθημα.Ήλθαμε μέχρι τα Ν. Ρόδα οικογενειακώς.Ενταύθα θα έμεναν αϊ οίκογενειαί μας και ημείς θα συνεχίζαμε διά το Άγιον Όρος. Μόλις φθάσαμε εις το χωριό μου τα Νέα Ρόδα,αμέσως επήγαμε εις την Εκκλησίαν διά να προσκυνήσω την Παναγίαν.
Τούτο πράττω πάντοτε κατά την άφιξίν μου.
Όταν ήλθε η σειρά της κ. Μαίρης να προσκυνήση και μόλις έκαμε τον σταυρόν της, έπιασε την εικόνα με τα δυό της χέρια,γονάτισε και με αναφιλητά και σε μια κάποια κατάστασιν εκστάσεως άρχισε να φωνάζη:
«Νίκο μου (τόν σύζυγόν της) αυτή είναι, είναι αυτή, την γνώρισα».
Με πολύ κόπο την πήραμε μακράν του εικονίσματος και αφού ηρέμησε, μας διηγήθηκε το εξής καταπληκτικό:
Το 1935 προσεπάθησαν ειδικοί διαφωτισταί της αιρέσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, να την προσηλυτίσουν και κατά κάποιον τρόπον άρχισαν να την πείθουν. Το βράδυ της ημέρας που συνειδητά είχε αποφασίσει να προσχωρήση,είδε στον ύπνο της μια φτωχική μαυροφορεμένη γυναίκα,η οποία της απέτρεψε να γίνη μάρτυς του Ιεχωβά,διότι θα έχανε την ψυχήν της και με πολλά επιχειρήματα της κατέδειξε το αβάσιμο της αιρέσεως.
Τότε η κ. Μαίρη την ευχαρίστησε και ζήτησε να κάμη και αυτή κάτι για τη φτωχιά αυτή γυναίκα.
“Δεν θέλω τίποτε της είπε,αλλά όταν με συναντήσης άλλη φορά, θέλω να με ντύσης. ”
Και στραφείσα προς τον σύζυγόν της του είπε με παράπονον:
Νίκο μου συνήντησα την γυναίκα που με έσωσε την ψυχήν μου,αλλά πως θα την ντύσω;
Τότε παρενέβη ο αείμνηστος ιερεύς του Ιερού Ναού Παπά Ζηνόδης και της είπε ότι αι εικόνες ντύνονται δι επαργυρώσεως η επιχρυσώσεως.
Αμέσως ο σύζυγός της εζήτησε λεπτομερώς πληροφορίας και εκείνην την στιγμήν κατέβαλε ολόκληρον το ποσόν διά την επενδυτικήν εργασίαν.
Το επίχρυσον ένδυμα της εικόνος είναι αυτή η δωρεά της οικονενείας Νικολάου και Μαίρης Σαββίδου.
Έκτοτε η κ. Μαίρη έγινε περισσότερον φιλόπτωχος και γενναιόδωρος.
Ήτο ένα από τα πολλά πραγματικά Θαύματα της Παναγίας μας.
ΧΑΙΡΕ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ.!ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.!
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: www.facebook.com/imonopatia
