Μία εκπληκτική απάντηση! Το φίδι,το κεφάλι & η ουρά.
«Όταν είχαν ξεκλίνει όλοι και είχαν εξαχρειωθεί (Ψαλμ. 13, 2), όταν η αμαρτία είχε απλωθεί παντού (Ρωμ. 3, 3), όταν περίσσευε η ανομία, όταν ο ζόφος της κακίας έφτασε στο ακρότατο όριο, τότε φάνηκε η χάρη, τότε ανέτειλε η ακτίνα του αληθινού φωτός επάνω μας.
Τότε φάνηκε ο ήλιος της δικαιοσύνης σ᾿ εκείνους που κάθονταν στο σκότος και στη σκιά του θανάτου (Ησ. 9, 2), τότε τσάκισε τις πολλές κεφαλές του δράκοντα πατώντας τον με το πόδι του και συντρίβοντάς τον και καταπατώντας τον στη γή.
Και κανένας, βλέποντας τα τωρινά κακά, να μη νομίζει ότι ο λόγος ψεύδεται που λέει ότι ο Κύριος έλαμψε σαν ήλιος στη ζωή μας κατά τους τελευταίους καιρούς.
Θα πει ίσως ο αντιρρησίας, ότι αυτός που περίμενε τους καιρούς για να φανερωθεί η κακία, να αυξηθεί και να την αποσπάσει από τη ρίζα, είναι φυσικό ότι θα την έχει καταλύσει ολόκληρη, ώστε να μην έχει μείνει κανένα απομεινάρι της στη ζωή μας.
Όμως τώρα γίνονται με τόλμη και φόνοι και κλοπές και μοιχείες και τα χειρότερα κακουργήματα.
Αλλά αυτός που διαπιστώνει αυτό το πράγμα άς λύσει την αμφιβολία του με ένα παράδειγμα από τα γνωστά.
Όπως δηλαδή όταν σκοτώνομε κάποιο ερπετό, βλέπομε ότι δεν πεθαίνει όλο το φίδι μαζί με το κεφάλι, αλλά, ενώ το κεφάλι έχει πεθάνει, το υπόλοιπο σώμα είναι ζωντανό και δείχνει το θυμό του, χωρίς να έχει στερηθεί τη ζωτική δύναμη, έτσι κι αυτός που σκότωσε το δράκοντα.
Όταν το θηρίο μεγάλωσε αυξημένο σε κάθε μια από τις γενιές των ανθρώπων συντρίβοντάς του την κεφαλή, δηλαδή τη δύναμη που αναιρεί τα καλά και έχει τα πολλά κεφάλια, δεν έκανε πιά κανένα λόγο για το υπόλοιπο σώμα, επιτρέποντας να απομείνει η κίνηση μέσα στο νεκρό θηρίο ως αφορμή άσκησης για τους μεταγενέστερους.
Ποιο είναι λοιπόν το κεφάλι που συντρίφτηκε; Εκείνο που έφερε στη ζωή το θάνατο με τη αμαρτωλή συμβουλή, που με το δάγκωμά του στάλαξε στον άνθρωπο το θανατηφόρο δηλητήριο.
Αυτός λοιπόν που κατάλυσε την εξουσία του θανάτου, σύντριψε τη δύναμη της κεφαλής του φιδιού, όπως λέει ο προφήτης.
Το υπόλοιπο όμως σώμα του θηρίου σκορπισμένο μέσα στη ζωή του ανθρώπου, όσο ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα στις κινήσεις της κακίας, σκληραίνει αδιάκοπα τη ζωή μας με τα λέπια της αμαρτίας.
Η δύναμή του βέβαια είναι πιά νεκρή, αφού αχρηστεύθηκε το κεφάλι. Όταν περάσει όμως ο καιρός και ακινητοποιηθούν τα κινούμενα κομμάτια κατά τη συντέλεια της ζωής αυτής που προσδοκούμε, τότε καταργείται η ουρά και το τελευταίο τμήμα του εχθρού, κι αυτό είναι ο θάνατος.
Κι έτσι θα πραγματοποιηθεί ο πλήρης αφανισμός της κακίας, αφού θ᾿ ανακληθούν όλοι με την ανάσταση στη ζωή. Οι δίκαιοι θα μετοικήσουν αμέσως στην ουράνια μακαριότητα, ενώ οι ένοχοι αμαρτημάτων θα παραδοθούν στη γέεννα.
Αγίου Γρηγορίου Νύσσης Λόγος εις την Γέννησιν του Χριστού, εκδ. ΕΠΕ τόμ. 10 σελ 335.
