Εσύ δεν ακούς την Προσευχή σου και περιμένεις να την ακούσει ο Θεός; – Πώς να κάνουμε την προσευχή μας αποτελεσματική;
Στο κείμενο που ακολουθεί, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αγγίζει ένα διαχρονικό ζήτημα που απασχολεί πλήθος πιστών: Την ποιότητα και την ουσία της προσευχής.
Με λόγο εύστοχο και γλαφυρό, επισημαίνει την τάση που έχουμε πολλές φορές να προσευχόμαστε μηχανικά, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή του νου και της καρδιάς μας.
Σαν θεατές σε ένα θεατρικό έργο, απαγγέλουμε λόγια που ίσως να μην κατανοούμε πλήρως, αφήνοντας το μυαλό μας να περιπλανιέται σε κοσμικές σκέψεις και φροντίδες.
Δείτε αναλυτικά:
Πολλοί μπαίνουν στην εκκλησία, λένε διάφορες προσευχές και βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τι είπαν. Τα χείλη τους κινούνται, αλλά τ’ αυτιά τους δεν ακούνε.
Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;
“Γονάτισα”, λες. Γονάτισες, αλλά, ενώ το σώμα σου ήταν μέσα, ο νους σου πετούσε έξω. Με το στόμα έλεγες την προσευχή και με τη σκέψη λογάριαζες τόκους, έκανες συμβόλαια, πουλούσες εμπορεύματα, αγόραζες κτήματα, συναντούσες τους φίλους σου.
Γιατί ο διάβολος, που είναι πονηρός και γνωρίζει ότι στον καιρό της προσευχής μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ακριβώς έρχεται και σπέρνει λογισμούς μέσα μας.
Να, πολλές φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν συλλογιζόμαστε· πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, και τότε χίλιες σκέψεις περνούν από το νου μας.
Έτσι χάνουμε τους καρπούς της προσευχής, φεύγοντας από το ναό με άδεια χέρια. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και όταν προσευχόμαστε στο σπίτι μας ή οπουδήποτε αλλού.
Κάθε φορά, λοιπόν, που, καθώς προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε ότι ο νους μας έχει φύγει από το Θεό κι έχει στραφεί σε βιοτικά πράγματα, ας τον φέρνουμε πίσω, αναγκάζοντάς τον να μένει σταθερά και προσεκτικά προσκολλημένος στα νοήματα της προσευχής.
Ας επαναλαμβάνουμε, μάλιστα, την προσευχή από την αρχή.
