Ρωτάς τους άλλους: «Τι κάνετε σπίτι;» – Δόξα τω Θεώ καλά! Καλά! απαντάνε…
Τι καλοσύνη έχετε για να δοξάζετε τον Θεό; Επειδή αμαρτάνετε με την άνεσή σας; Ούτε νηστεία, ούτε εγκρατεία, ούτε εξομολόγηση, ούτε μετάνοια… τίποτα! Γι’ αυτό δοξάζετε το Θεό; Αλίμονό σας, που εμπαίζετε και βλασφημείτε το Θεό εν ημέρα κρίσεως!
Τους ρωτάς μετά: «Τι κάνουν τα παιδιά;».
– Δόξα τω Θεώ!
Μπορείς να μου πεις γιατί δοξάζεις το Θεό; Τι καλοσύνη έχουν τα παιδιά; Εκκλησιάζονται; Όχι!… Εξομολογούνται; Όχι!… Νηστεύουνε; Όχι!…
Είναι παρθένα; Όχι!…
Γιατί λοιπόν δοξάζεις τον Θεό; Διότι έχουν μια δουλειά και έχουν ένα αυτοκίνητο και γυρίζουν με τις φιλενάδες τους… γι’ αυτό δοξάζεις τον Θεό; Η διότι η κόρη έχει χωρίσει, τον άλλον παντρεμένο ή ο γιός έχει χωρίσει, την άλλη παντρεμένη;
Αλίμονό σου μια μέρα που ειρωνεύεσαι τον Θεό…
Πολλά σπίτια δικά μας, θα έπρεπε να έχουν μεσίστιες σημαίες, γιατί τα μέλη της οικογενείας είναι ζωντανά – νεκρά. Είναι κινητά «νεκροταφεία»…
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ
