Η μέρα που ο Ουρανός σκύβει πάνω στον άνθρωπο
Υπάρχει μια μέρα κατά την οποία ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο ιδιαίτερα ήσυχα.
Αυτή είναι η Κυριακή.
Μερικές φορές περνάει μια εβδομάδα σαν να ζεις στο τρέξιμο – χωρίς να παρατηρείς τον εαυτό σου ή την καρδιά σου.
Έρχεται και η Κυριακή…
Μπαίνεις σε ένα ναό – και ξαφνικά νιώθεις: κάποιος αγγίζει προσεκτικά την ψυχή σου.
Τόσο απαλά, τόσο προσεκτικά, σαν να φοβάται να πληγώσει.
Και όλα μέσα αρχίζουν να λιώνουν.
Τα δάκρυα που κρατούσες εδώ και πολύ καιρό…
Λέξεις που δεν θα μπορούσες να πεις.
Πληγές που δεν παραδέχτηκες καν στον εαυτό του…
Την Κυριακή, ο Θεός βλέπει τα πάντα – και δεν καταδικάζει.
Η Κυριακή δεν είναι απλά μια μέρα ξεκούρασης.
Η Κυριακή είναι η μέρα που ο άνθρωπος θυμάται ότι δεν ζει μόνο στη γη.
Ότι έχει έναν Ουράνιο Πατέρα που τον περιμένει κάθε εβδομάδα – σαν άσωτος υιός που επιστρέφει σπίτι.
Και συμβαίνει μια Λειτουργία, μια ανάσα στο ναό, ενός λεπτού σιγή μπορεί να αλλάξει όλη την εβδομάδα…
Και μερικές φορές – μια ζωή.
Κυριακή είναι όταν η ψυχή σταματά επιτέλους να υποφέρει και αρχίζει να ζει.
