Του εν Αγίοις πατρός ημών Συμεών ευχή μυστική, δι᾿ ής επικαλείται το Πνεύμα το Άγιον ο αυτό προορών.
Ελθέ το φως το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή,
ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον, ελθέ ο ακατονόμαστος θησαυρός,
ελθέ το ανεκφώνητον πράγμα, ελθέ το ακατανόητον πρόσωπον,
ελθέ η αΐδιος αγαλλίασις, ελθέ το ανέσπερον φως,
ελθέ πάντων των μελλόντων σωθήναι η αληθινή προσδοκία,
ελθέ των κειμένων η έγερσις, ελθέ των νεκρών η ανάστασις,
ελθέ ο δυνατός, ο πάντα αεί ποιών
καί μεταποιών και αλλοιών μόνω τώ βούλεσθαι!
Ελθέ ο αόρατος και αναφής πάντη αψηλάφητος,
ελθέ ο αεί μένων αμετακίνητος
καί καθ᾿ ώραν όλος μετακινούμενος
καί ερχόμενος προς ημάς τους εν τώ άδη κειμένους,
ο υπεράνω πάντων των ουρανών,
ελθέ το περιπόθητον όνομα και θρυλούμενον,
λαληθήναι δε παρ᾿ ημών, όπερ είς,
ή γνωσθήναι, οποίος η ποταπός, όλως ημίν ανεπίδεκτον.
Ελθέ η αιώνιος χαρά, ελθέ το στέφος το αμαράντινον,
ελθέ η πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλέως ημών,
ελθέ η ζώνη η κρυσταλλοειδής και διάλιθος,
ελθέ το υπόδημα το απρόσιτον,
ελθέ η βασίλειος αλουργίς και αυτοκρατορική όντως δεξιά!
Ελθέ, όν επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρός μου ψυχή,
ελθέ ο μόνος προς μόνον, ότι μόνος ειμί, καθάπερ οράς!
Ελθέ ο χωρίσας εκ πάντων
καί ποιήσας με μόνον επί της γής,
ελθέ ο γενόμενος πόθος αυτός εν εμοί
καί ποθείν σε ποιήσας με, τον απρόσιτον παντελώς!
Ελθέ η πνοή μου και η ζωή,
ελθέ η παραμυθία της ταπεινής μου ψυχής,
ελθέ η χαρά και η δόξα και η διηνεκής μου τρυφή!
Ευχαριστώ σοι, ότι εν πνεύμα εγένου μετ᾿ εμού˙
ασυγχύτως, ατρέπτως, αναλλοιώτως ο επί πάντων Θεός,
καί αυτός μοι τα πάντα εν πάσι γεγένησαι,
τροφή ανεκλάλητος και εις άπαν αδάπανος,
αενάως υπερεκχεομένη τοις της εμής ψυχής χείλεσι
καί υπερεκβλύζουσα εν τη πηγή της καρδίας μου,
ένδυμα απαστράπτον και καταφλέγον τους δαίμονας,
κάθαρσις διά αφθάρτων και αγίων δακρύων εκπλύνουσά με,
ών η σή παρουσία, προς ούς παραγίνη, χαρίζεται.
Ευχαριστώ σοι, το φως ανέσπερόν μοι γεγένησαι και ήλιος άδυτος,
πού κρυβήναι μη έχων ο πληρών της σής δόξης τα σύμπαντα.
Ουδέποτε γάρ απεκρύβης από τινος,
αλλ᾿ ημείς αεί κρυπτόμεθα από σού,
λθείν προς σε μη βουλόμενοι.
Που γάρ και κρυβήση ο μηδαμού έχων τόπον της σής καταπαύσεως;
Η διά τί, ο μήποτε αποστρεφόμενος των πάντων τινά,
μήτε τινά αυτών εντρεπόμενος;
Νύν ούν ενσκήνωσον, Δέσποτα,
εν εμοί και κατοίκησον και μείνον αδιαστάτως,
αχωρίστως μέχρι τέλους
εν εμοί τώ δούλω σου, αγαθέ,
ίνα καγώ ευρεθώ εν τη εξόδω μου και μετά την έξοδον
εν σοί, αγαθέ, και συμβασιλεύσω σοι, τώ επί πάντων Θεώ!
Μείνον, Δέσποτα, και μη εάσης με μόνον,
ίνα ερχόμενοι οι εχθροί μου,
οι ζητούντες αεί του καταπιείν την ψυχήν μου
καί ευρίσκοντές σε μένοντα εν εμοί, φεύξωνται παντελώς
καί μη ισχύσωσι κατ᾿ εμού,
βλέποντές σε, τον ισχυρότερον πάντων,
ένδοθεν καθήμενον εν τη οικία της ταπεινής μου ψυχής.
Ναι, Δέσποτα,
ως εμνήσθης μου, ότε εν τώ κόσμω ετύγχανον
καί αγνοούντός μου αυτός εξελέξω με
καί από του κόσμου εχώρισας
καί πρό προσώπου της δόξης σου έστησας,
ούτω και νύν ένδον ιστάμενόν με εις αεί
καί αμετακίνητον εν τη εμοί οικήσει σου διαφύλαξον,
ίνα μη βλέπων σε διηνεκώς ο νεκρός εγώ ζώ,
καί έχων σε ο πένης αεί πλουτώ,
καί βασιλέων πάντων έσομαι πλουσιώτερος,
καί εσθίων και πίνων σε καθ᾿ ώραν επενδυόμενος
εν ανεκλαλήτοις ώ και έσομαι εντρυφών αγαθοίς,
ότι σύ υπάρχεις πάν αγαθόν και πάσα δόξα και πάσα τρυφή
καί σοί πρέπει η δόξα, τη Αγία και Ομοουσίω και Ζωοποιώ Τριάδι,
τή εν Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι σεβομένη τε και γνωριζομένη
καί προσκυνουμένη και λατρευομένη υπό πάντων
νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.
Ευχή Μυστική του Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου μέσω της οποίας επικαλείται το Πνεύμα το Άγιον ο Αυτό προορών (Μετάφραση):
Έλα, το φως το αληθινό, έλα, η αιώνια ζωή,
έλα, το απόκρυφο μυστήριο, ο ανώνυμος θησαυρός,
το ανεκφώνητο πράγμα, το ακατανόητο πρόσωπο,
η παντοτινή αγαλλίαση, το ανέσπερο φως,
έλα, η αληθινή προσδοκία αυτών που μέλλουν να σωθούν.
Έλα, των πεσμένων η έγερση, έλα, των νεκρών η ανάσταση.
Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς,
μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα με μόνη τη θέλησή σου!
Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε.
Έλα, συ που μένεις πάντα αμετακίνητος,
μα κάθε στιγμή μετακινείσαι ολόκληρος,
για να “ρθεις σε μας, που κειτόμαστε στον άδη,
ο υπεράνω πάντων των ουρανών.
Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα,
που όμως αδυνατούμε να περιγράψουμε τι ήσουν ακριβώς,
ή να γνωρίσουμε την ουσία και τις ιδιότητές σου.
Έλα, παντοτινή χαρά, έλα, αμαράντινο στεφάνι,
έλα, πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλιά μας.
Έλα, κρυστάλλινη ζώνη διαμαντοστόλιστη,
έλα, απλησίαστο υπόδημα,
έλα βασιλική αλουργίδα κι όντως αυτοκρατορική δεξιά!
Έλα, συ που πόθησε και ποθεί η ταλαίπωρή μου ψυχή,
έλα, συ ο Μόνος προς εμένα τον μόνο γιατί, καθώς βλέπεις είμαι μόνος!…
Έλα, συ που με ξεχώρισες απ” όλα
και μ” έκανες μοναδικό πάνω στη γη.
Έλα, συ που έγινες ο πόθος της ψυχής μου
και μ” αξίωσες να σε ποθήσω τον απρόσιτο παντελώς!
Έλα, πνοή μου και ζωή,
έλα της ταπεινής μου ψυχής παρηγοριά,
έλα, χαρά και δόξα μου κι” ατέλειωτη τρυφή.
Ευχαριστία
Σ” ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου
ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως, Θεέ του παντός,
κι” έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει,
που ξεχύνεται ακατάπαυστα από της ψυχής μου τα χείλη
και πλούσια αναβλύζει απ” την πηγή της καρδιάς μου.
Ένδυμα, που αστράφτει και καταφλέγει τους δαίμονες.
κάθαρση, που με πλένεις με τ” άφθαρτα κι” άγια δάκρυα
που η παρουσία σου χαρίζει σ” όσους επισκεφθείς.
Σ” ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες ανέσπερο φως και ήλιος αβασίλευτος,
που δεν έχεις που να κρυφτείς, αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα.
Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα
αλλ” εμείς κρυβόμαστε πάντοτε από σένα,
μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου.
Μα που να κρυφτείς αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος για την κατάπαυσή σου;
Και γιατί να κρυφτείς εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα
ούτε κανένα ντρέπεσαι;
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου,
έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου,
να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους
με μένα τον δούλο σου, αγαθέ,
για να βρεθώ κι” εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ” αυτήν στους αιώνες
κοντά σου Αγαπημένε, και να βασιλέψω μαζί σου Θεέ του παντός!
Ικεσία
Μείνε, Κύριε, και μη μ” αφήσεις μόνο.
Θέλω, όταν έρθουν οι εχθροί μου,
Που ζητούν να καταπιούν την ψυχή μου,
να σε βρουν μέσα μου, και να φύγουν για πάντα,
για να μη μπορέσουν ξανά να με βλάψουν
βλέποντάς σε τον ισχυρότερο πάντων
να κάθεσαι στον οίκο της ταπεινής μου ψυχής.
Ναι, Δέσποτα,
όπως με θυμήθηκες όταν ζούσα στον κόσμο
και χωρίς να το καταλάβω με διάλεξες εσύ,
με χώρισες απ” τον κόσμο
και μ” έκανες κοινωνό της θείας σου δόξης,
έτσι και τώρα φύλαξέ με πάντοτε σταθερό κι αμετακίνητο
στην ενοίκησή σου εντός μου.
Βλέποντάς σε αδιάκοπα εγώ ο νεκρός
θ” ανασταίνομαι και θα ζω,
έχοντάς σε εγώ ο φτωχός θα πλουτίζω διαρκώς
και θα γίνω πλουσιότερος απ” όλους τους βασιλιάδες.
και θα σε τρώγω και θα σε πίνω και θα σε ντύνομαι κάθε ώρα,
ώστε να ζω και τώρα και πάντα εντρυφώντας σε ανεκλάλητα αγαθά.
Γιατί εσύ είσαι κάθε αγαθό και κάθε δόξα και κάθε τρυφή
και σε σένα πρέπει η δόξα στην Αγία και Ομοούσιο και Ζωοποιό Τριάδα,
που όλοι οι πιστοί τη σέβονται και τη γνωρίζουν,
την προσκυνούν και τη λατρεύουν στα πρόσωπα
του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων.
Αμήν.
