Κάποια αγράμματη γιαγιά πήγαινε στην Εκκλησία πριν ο παπάς χτυπήσει την καμπάνα.
Κάποιος την ρώτησε:
Βρε γιαγιά, τί κάνεις τόσο πρωί και πας στην Εκκλησία;
Α παιδί μου, εάν δεν πας να ακούσεις τα γράμματα, δεν καταλαβαίνεις τίποτα από την εορτή…
Ποια γράμματα;
Αυτή δεν ήξερε γράμματα…
Και εντούτοις πήγαινε στην Εκκλησία, να ακούσει τον Όρθρο, να ακούσει τον Εξάψαλμο, να ακούσει τα Τροπάρια, που είναι δύσκολα να τα καταλάβει κάποιος.
Και πώς τα καταλάβαινε η γιαγιά;
Η γλώσσα της Εκκλησίας είναι πνευματική και μπορεί να την καταλάβει κάποιος αγράμματος αλλά χαριτωμένος άνθρωπος όχι όμως ένας μορφωμένος που δεν έχει τη Χάρη.
Στην Εκκλησία υπάρχει το Πνεύμα το Άγιο, που με τον δικό του τρόπο ”τρέφει” τις ψυχές των ανθρώπων από πράγματα, που οι μορφωμένοι και οι γνωστικοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα.
Διότι η Χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν κοιτάζει τα γράμματα και τη μόρφωση που έχει κάποιος, αλλά κοιτάζει τη καθαρότητα της ψυχής.”
Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 – 1982)
